آفرينش
سئوالی كه كم و بيش همگی ما انسان ها داريم اين است - چرا خدا مرا آفريد
آیا خداوند از اين عمل هدفی را دنبال می كند و يا اينكه آفرينش اتفاقی و يا بدون برنامه صورت پذيرفته است. برای روشن شدن اين مطلب بهترين منبع كتابمقدس يعنی كلام خــدا است. اولين آيه از اولين كتاب كلام خدا توضيح آفرينش جهان است
سفر پيدايش باب اول آيه
« در ابتداء خدا آسمانها و زمين را آفريد »
خداوند در شش روز آنچه كه آفريده بود را از نو ساخت و آدم را آفريد
سفر پيدايش باب اول آيه های ۲۶ و ۲۷
و خدا گفت آدم را بصورت ما و موافق شبيه ما بسازيم تا بر ماهيان دريا و پرندگان آسمان و بهائم و بر تمامی زمين و همه حشراتی كه بر زمين ميخزند حكومت نمايد. پس خدا آدم را بصورت خود آفريد اورا بصورت خدا آفريد. ايشان را نر و ماده آفريد
كلام خدا كاملاً مشخص می نمايد كه در ميان آنچه كه آفريده است مقام آدم برترين است. همه چيز را برای او آفريد و همه را در زير دست وی نهاد. او را شبيه بخود آفريد. در آيه های ۷ و ۸ از باب دوم سفر پيدايش چنين آمده است
خداوند خدا پس آدم را از خـاك زمين بسرشت و در بينی وی روح حيـات دميد و آدم نفس زنده شد. و خداوند خدا باغی در عدن بطرف مشرق غرس نمود و آن آدم را كه سرشته بود در آنجا گذاشت
چنانكه ملاحظه می گردد خداوند آدم را كه آفريده بود در باغ عدن، در بهشت گذاشت تا درآنجا باخدا زئدگي كند. اين هدف خداوند از آفرينش انسان است. ولي انسان چون آزاد آفـريده شده است خود را در كنار خدا مي گذارد و عـدم اطاعت مي كند و بدين ترتيب از خدا دور شده و از او فاصله می گيرد. كتابمقدس نام اين فاصله بين انسان و خدا را گناه نام نهاده است. انسان با اراده خويش حضور خداوند را ترك كرده و رهبری او را رد می كند. ولی خداوند منتظر او می ماند تا همانطور كه آدم او را ترك نمود دوباره با اراده خويش خداوند را بپذيرد و حويشتن را به او بسپارد. او را رهبر و پادشاه خويش قرار دهد. بهمين جهت به انسان يك امكان عطا فرموده است. اين تولد مادی و اين زندگی زمينی همانا اين امكان است تا دو باره هركدام از ما راه خود را بسوی او بيابيم. تا دوباره به بهشت برين جائی كه در آن در ابتداء آفريده شده ايم باز گشت نمائيم. برای انجام اين مهم انسان ضعيف است. او بتنهائی قادر نيست كه از بند های نفس و دامهای ابليس خود را آزاد نموده با خالق خويش همنشين گردد. خدا اين را می داند و او را محبت می نمايد
انجيل عيسی مسيح بقلم يوحنا باب سوم آيه ۱۶ می فرمايد
زيرا خدا جهانيان را آنقدر محبت نمود كه پسر يگانه خود را داد تا هر كه به او ايمـان بياورد هلاك نگردد بلكه صاحب حيـات جاودان شود
بله عيسی مسيح محبت خداوند به انسان و مددكار او در رهائيش از شيطان و نفس است. او كه از ازل بود و جهان بوسيله او هستی يافت و خالق ماست، به زمين و درميان ما آمد و مثل ما شد و راه ما را بسوی خدا باز نمود او بر روی صليب می فرمايد: تمام شد
راه نجات انسان باز شد. امكان بازگشت هر كس به جای اوليه و اصلی خويش يعنی در بهشت برين، در حضور خداوند فراهم گرديد
باشد كه همگی ما خوانندگان اين موهبت خالق هستی را پذيرفته و حيات ابدی و آرامش الهی را صاحب گرديم